Leraren praten maar, geven les over de hoofden van kinderen heen, vol van hun eigen overtuigingen het goede voor kinderen te doen. Maria Montessori constateerde dat het anders kan: haar vorm van onderwijs vereist dan wel een ander type leraar. Een leraar die onderwijst in overstemming met hoe kinderen zich ontwikkelen. Om dat te kunnen zullen leraren zich eerst de kunst van het observeren eigen moeten maken en daarmee een heel andere houding tegenover leerlingen. Montessori constateert: ‘In plaats van gemak om zich uit te drukken, heeft zij zich de kunst van het zwijgen eigen te maken; in plaats van de trotse waardigheid van iemand die aanspraak wil maken op onfeilbaarheid, gedraagt zij zich nederig. In plaats van te onderwijzen, heeft zij te observeren.’

Montessori, M. (1934). Zelfopvoeding [deel 1]. Van Holkema & Warendorf N.V. (p. 115)

‘In plaats van te onderwijzen heeft zij te observeren.’