Uit: M. Montessori (1992). Education and Peace. Oxford: Clio-press. p. 15.

 

In haar boek Peace and Education spreekt Montessori zich resoluut uit tegen de manier waarop volwassenen met kinderen omgaan. Ouders zijn te dictatoriaal, denken te veel aan zichzelf en willen het kind vooral vormen naar hun eigen evenbeeld en maatschappelijke wensen. Maar Montessori stelt dat kinderen recht hebben op een eigen kindertijd. Een tijd waarin kinderen ‘kind’ mogen zijn, in een voor hen passende omgeving. In die omgeving kunnen kinderen zelf actief zijn in vrijheid en met gevoel voor verantwoordelijkheid. Pas in zo’n omgeving ontwikkelt het kind zich optimaal. Montessori stelt dat wanneer we het kind écht recht willen doen, dit begint bij de erkenning van een eigen kindertijd. 

‘Het kind is niet simpelweg een miniatuur volwassene. Het is eerst en bovenal de bezitter van een eigen leven.’